เมืองอำนาจเจริญ ตั้งเมื่อปี พ.ศ. ๒๓๙๓ โดยท้าวอุปราชเจ้าเมืองจำพรแขวงสุวรรณเขต
ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวในปัจจุบัน ได้อพยพครอบครัวมาพึ่งพระบรมโพธิสมภารพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว
ตั้งอยู่ที่บ้านค้อใหญ่ ซึ่งก็คือบ้านอำนาจ ตำบลอำนาจ กิ่งอำเภอลืออำนาจปัจจุบัน
ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็นเมืองลืออำนาจ มีฐานะเป็นเมืองในความปกครองของนครเขมราฐ
พ.ศ. ๒๔๑๐ พระอมรอำนาจ (เสือ อมรสิน) ผู้ครองเมืองอำนาจเห็นว่าถ้าย้ายเมืองอำนาจมาขึ้นต่อเมืองอุบลราชธานี
จะสะดวกในการติดต่อราชการมากจึงได้มีใบบอกกราบทูลพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
ซึ่งพระองค์ได้โปรดเกล้าตามที่ขอ ให้เมืองอำนาจขึ้นต่อเจ้าผู้ปกครองเมืองอุบลราชธานีตั้งแต่นั้นมา
สมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้มีการปฏิรูปบริหารราชการแผ่นดิน
ให้เป็นไปตามแบบอย่างยุโรป เมืองอำนาจได้เปลี่ยนฐานะเป็นเมืองอำนาจเจริญ
อยู่ในความปกครองของมณฑลเทศาภิบาลปกครองท้องที่อุบลราชธานี
ทางราชการได้แต่งตั้งท้าวพระยาในราชวงศ์มาปกครองเมืองอำนาจเจริญติดต่อกันมาโดยตลอด
จนถึงปี พ.ศ. ๒๔๕๕ ได้มีการแต่งตั้งนายอำเภอขึ้นปกครองอำเภออำนาจเจริญ
นายอำเภอคนแรกคือ รองอำมาตย์โทหลวงเอนกอำนาจ (เป้ย สุวรรณกูฎ)
ต่อมานายอำเภอท่านนี้ได้ย้ายอำเภออำนาจเจริญตามคำแนะนำของพระยาสุนทรพิพิธ
เมื่อครั้งดำรงตำแหน่งเลขามณฑลอีสาน ซึ่งพิจารณาเห็นว่าที่ตั้งใหม่เป็นชุมทางสี่แยก
ระหว่างเมืองเขมราฐ เมืองอุบล เมืองมุก และเมืองยศ (ยโสธร)
ทำให้การคมนาคมสะดวกและคาดว่าจะมีความเจริญยิ่งๆ ขึ้น โดยย้ายจากบ้านอำนาจ
ตำบลอำนาจ ไปตั้งที่บ้านบุ่ง ตำบลบุ่ง อำเภออำนาจเจริญ จนถึงปัจจุบัน
พ.ศ. ๒๕๑๐ ทางราชการได้แยกการปกครองของอำเภออำนาจเจริญออก
๔ ตำบล ตั้งขึ้นเป็นกิ่งอำเภอหัวตะพาน และยกฐานะเป็นอำเภอหัวตะพานในปี
พ.ศ. ๒๕๒๖
พ.ศ. ๒๕๑๘ ได้แยกการปกครองของอำเภออำนาจเจริญ ๕ ตำบล ตั้งขึ้นเป็นกิ่งอำเภอเสนางคนิคม
และยกฐานะเป็นอำเภอเสนางคนิคม เมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๖
เมื่อวันที่ ๑ เมษายน ๒๕๓๔ ได้แยกการปกครองของอำเภออำนาจเจริญอีก
๖ ตำบล ตั้งขึ้นเป็นกิ่งอำเภอลืออำนาจ
เมื่อวันที่ ๒ กันยายน ๒๕๓๖ ได้มีพระราชบัญญัติจัดตั้งจังหวัดอำนาจเจริญ
ประกาศในราชกิจานุเบกษา ฉบับพิเศษ หน้า ๔,๕,๖, เล่มที่ ๑๑๐
ตอนที่ ๑๒๕ ลงวันที่ ๒ กันยายน ๒๕๓๖ โดยพระราชบัญญัติฉบับดังกล่าวให้มีผลใช้บังคับหลังจากประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้ว
๙๐ วัน คือมีผลบังคับใช้ในวันที่ ๑ ธันวาคม ๒๕๓๖ เป็นต้นไป
|
|
จังหวัดอำนาจเจริญ ตั้งอยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย
มีพื้นที่ประมาณ 3,161.248 ตารางกิโลเมตร เริ่มตั้งเป็นเมืองในสมัยรัชกาลที่
3 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ โดยขึ้นอยู่กับนครเขมราฐ ต่อมาจึงได้ย้ายมาขึ้นต่อเมืองอุบลราชธานี
จนกระทั่งได้รับการประกาศจัดตั้งเป็นจังหวัดอำนาจเจริญ เมื่อวันที่
1 ธันวาคม 2536 อำนาจเจริญแม้จะเป็นเมืองเล็กๆที่เงียบสงบแต่ก็มีแหล่งท่องเที่ยวที่น่าชมทั้งวัดวาอาราม
ธรรมชาติที่สวยงามและหัตถกรรมฝีมือชาวบ้านที่น่าซื้อเป็นของใช้
ของฝาก จังหวัดอำนาจเจริญประกอบด้วย 7 อำเภอ คือ อำเภอเมืองอำนาจเจริญ
อำเภอหัวตะพาน อำเภอพนา อำเภอเสนางคนิคม อำเภอชานุมาน อำเภอปทุมราชวงศาและอำเภอลืออำนาจ
อาณาเขต
ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอเลิงนกทา
จังหวัดยโสธรและอำเภอดอนตาล จังหวัดมุกดาหาร
ทิศตะวันออก ติดต่อกับประเทศลาว
และติดต่อกับอำเภอเขมราฐ อำเภอกุดข้าวปุ้น และอำเภอตระการพืชผล
จังหวัดอุบลราชธานี
ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอเลิงนกทา
อำเภอป่าติ้ว จังหวัดยโสธร
ทิศใต้ ติดต่อกับอำเภอเมืองอุบลราชธานี
และอำเภอม่วงสามสิบ จังหวัดอุบลราชธานี
การเดินทาง
รถยนต์ จากกรุงเทพฯใช้ทางหลวงหมายเลข
1 (ถนนพหลโยธิน) ต่อด้วยทางหลวงหมายเลข 2 (ถนนมิตรภาพ)ถึงนครราชสีมา
จากนั้นใช้ทางหลวงหมายเลข 226 (นครราชสีมา-สุรินทร์) และใช้ทางหลวงหมายเลข
214 (สุรินทร์-อำเภอสุวรรณภูมิ) แล้วแยกขวาไปตามทางหลวงหมายเลข
202 ผ่านจังหวัดยโสธร และอำเภอป่าติ้ว ถึงจังหวัดอำนาจเจริญ
รวมระยะทางประมาณ 585 กิโลเมตร หรือสามารถใช้ทางหลวงหมายเลข
1 และหมายเลข 2 จากนั้นใช้ทางหลวงหมายเลข 226 นครราชสีมา-อุบลราชธานี
ถึงจังหวัดอุบลราชธานี แล้วใช้ทางหลวงหมายเลข 212 อุบลราชธานี-อำนาจเจริญ
รวมเป็นระยะทางประมาณ 704 กิโลเมตร
รถโดยสารประจำทาง
มีทั้งรถธรรมดาและรถปรับอากาศ สายกรุงเทพฯ-อำนาจเจริญออกจากสถานีขนส่งสายตะวันออกเฉียงเหนือ
ถนนกำแพงเพชร (หมอชิต 2) สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่โทร.(02)
936-1880, 936-0657, 936-2852-66
สำหรับผู้ที่ใช้บริการทางเครื่องบินและรถไฟจะต้องลงที่จังหวัดอุบลราชธานีแล้วต่อรถโดยสารมาที่จังหวัดอำนาจเจริญอีกประมาณ
75 กิโลเมตร
ระยะทางจากตัวเมืองไปยังอำเภอต่างๆ
อำเภอชานุมาน 78 กิโลเมตร
อำเภอพนา 47 กิโลเมตร
อำเภอหัวตะพาน 35 กิโลเมตร
อำเภอเสนางคนิคม 81 กิโลเมตร
อำเภอปทุมราชวงศา 32 กิโลเมตร
อำเภอลืออำนาจ 22 กิโลเมตร |
