• หน้าแรก • ทัวร์โปรโมชั่น • ท่องเที่ยว 77 จังหวัด • ใบอนุญาตเลขที่ 11/5028 • ติดต่อเจ้าหน้าที่ออฟฟิต • รางวัลจากการท่องเที่ยว • ติดตามข่าวสารของเรา

• ทัวร์ภูฏาน • ทัวร์เนปาล • ทัวร์อินเดีย • ทัวร์ราชสถาน • ทัวร์ทิเบต • เต้าเฉิง เมืองสรวงสวรรค์ • ย่าติง แชงกรีล่าแห่งสุดท้าย • เมืองตันปา หุบเขาสาวงาม • ต๋ากู่ปิงชวน อุทยานสวรรค์ • ซงผิงโกว ทะเลสาบเปลี่ยนสี • เมืองเดียนเบียนฟู • เมืองมกโจว • เมืองไมโจว • มณฑลซานซี

• พม่า ประเทศพม่า • พุกาม • มัณฑะเลย์ • ลาว ประเทศลาว • ภาษาลาว • หลวงพระบาง • ทุ่งไหหิน เชียงขวาง • ประเทศเวียดนาม • ทัวร์เวียดนาม • เที่ยวเวียดนาม • ภาษาเวียดนาม • นครวัด • ภาษาเขมร • กัมพูชา เที่ยวกัมพูชา • ประเทศเนปาล • ทัวร์เนปาล • เที่ยวเนปาล • ประเทศเกาหลี • เที่ยวเกาหลี • ภาษาเกาหลี • ประเทศภูฏาน • วัดทักซัง • ทัวร์ภูฏาน • บาหลี • บุโรพุทโธ • เกาะบาหลี • ประเทศอินเดีย • พุทธคยา • แคชเมียร์ • ทัวร์อินเดีย • ประเทศศรีลังกา • ระบำศรีลังกา • วัดพระเขี้ยวแก้ว • ประเทศตุรกี • ทัวร์ตุรกี สุเหร่าสีฟ้า • เที่ยวตุรกี อิสตันบูล • ประเทศอียิปต์ • มหาพีระมิดกีซ่า • อารยธรรมอียิปต์ • ปักกิ่ง • ฉงชิ่ง • ซีอาน • จิ่วจ้ายโกว • จางเจียเจี้ย • ไต้หวัน • อุทยานทาโรโกะ • ทะเลสาบสุริยันจันทรา • ประเทศมาเลเซีย • ท่องเที่ยวมาเลเซีย • เก็นติ้งไฮแลนด์ • มาเลเซีย มะละกา • อิหร่าน • ประเทศอิหร่าน • จัตุรัสอิหม่าม • โมร็อกโก • เมืองเฟส (Fes) • พระราชวังบาเฮีย • โครเอเชีย • อุทยานพลิตวิเซ่ • สโลวีเนีย

• แม่ฮ่องสอน • ปางอุ๋ง • ทุ่งดอกบัวตอง • ถ้ำแก้วโกมล • จังหวัดน่าน • ดอยภูคา • ดอยตุง • พระธาตุดอยตุง • ดอยอ่างขาง

• น้ำตกลงรู • ดงนาทาม • สามพันโบก

• กาญจนบุรี • ประจวบคีรีขันธ์ • ราชบุรี • อยุธยา

• ชลบุรี • ระยอง • จันทบุรี • ตราด

• กระบี่ • ชุมพร • ตรัง • พังงา • ระนอง • สตูล

ทัวร์อัสสัม
ตามรอยคนไทยในอัสสัม SpiritofASIA (1)
• เสือก่าฟ้าปฐมกษัตริย์ของราชวงศ์อาหม • เจ้าหลวงเสือก่าฟ้า (Chao-Lung Sukapha) ผู้สถาปนาราชวงศ์อาหม ได้ชื่อว่าเป็นบรรพบุรุษของชาวอัสสัม • เจ้าหลวงเสือก่าฟ้าเป็นโอรสองค์ที่สามของเจ้าพูช้างขาง หรือ เจ้าช้างยืน ซึ่งมีเชื้อสายของกษัตริย์เมืองรีเมืองรามแห่งราชวงศ์ขุนลอง • เจ้าพูช้างขาง ซึ่งอภิเษกสมรสกับราชธิดาของเจ้าไทปุงแห่งเมืองเชียงแส ได้รับการสถาปนาเป็นเจ้าฟ้าแห่ง เมืองมิตเก่งลาว ใน ค.ศ. 1202 • ในปี พ.ศ. 1752 เจ้าหลวงเสือก่าฟ้าซึ่งมีพระชันษา 23 พรรษา ได้รับการสถาปนาเป็นกษัตริย์ในราชอาณาจักรเมืองมิตเก่งลาว ทรงปกครองบ้านเมืองด้วยพระปรีชาสามารถเป็นเวลา 18 ปี • ปี พ.ศ. 1770 เจ้าหลวงเสือก่าฟ้าทรงมอบราชอาณาจักรของพระองค์แก่เจ้าเมืองเมาลุง สาเหตุเพราะเกิดความขัดแย้งกับเสือข่านฟ้า ผู้ปกครองแคว้นจุนลุง ซึ่งมีพรมแดนติดกัน เจ้าหลวงเสือก่าฟ้าทรงทราบเป็นอย่างดีว่าเสือข่านฟ้ามีความเข้มแข็งกว่าพระองค์มาก พระองค์จึงได้ตัดสินพระทัยละทิ้งบ้านเมืองไปอยู่ที่เมืองลุง ซึ่งเป็นเมืองที่เจ้าชายน้อยสานฟ้าทรงปกครองอยู่ • เมื่อตอนเจ้าหลวงเสือก่าฟ้าเสด็จออกจากเมือง พระองค์ได้พากำลังพลจำนวนมากติดตามไปด้วย ซึ่งประกอบด้วยกองทหาร ข้าทาสบริวารของพระองค์และประชาชน เจ้าหลวงเสือก่าฟ้าได้รับการต้อนรับอย่างสมพระเกียรติจากจากเจ้าน้อยสานฟ้า ซึ่งได้อัญเชิญพระองค์เข้าไปพำนักอยู่ในนครหลวง เมื่อเจ้าน้อยสานฟ้าได้ทรงทราบจากเจ้าหลวงเสือก่าฟ้าเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ทำให้เจ้าหลวงเสือก่าฟ้าต้องละทิ้งบ้านเมืองมาเช่นนี้แล้ว เจ้าน้อยสานฟ้าก็มีพระประสงค์จะให้เจ้าหลวงเสือก่าฟ้าได้มีราชอาณาจักรใหม่ปกครองทางด้านตะวันตกของแคว้นนรา ที่อยู่ในพื้นที่ชินด์วินซึ่งตอนนั้นเป็นที่อาศัยของชนเผ่าต่างๆ ประจวบกับเวลานั้น เจ้าหลวงเสือก่าฟ้าได้รับคำเชิญจากขุนพลสามลองฟ้า ก็จึงได้เสด็จไปยังอัสสัม (ซึ่งในสมัยนั้นมีชื่อว่า เสามาร์ (Saumar) • ในระหว่างทางเสด็จไปเมืองทุนสุนคำ(Mong Dun Sun Kham) นั้น เจ้าหลวงเสือก่าฟ้าได้สู้รบกับผู้ที่มาขัดขวางอยู่บ่อยครั้งและก็มีชัยชนะทุกครั้ง สำหรับพวกที่ยอมอ่อนน้อมต่อพระองค์ก็จะได้รับอนุญาตให้พำนักอยู่ในสถานที่อยู่เดิมต่อไปได้แต่ต้องตกเป็นเมืองขึ้นและต้องส่งราชบรรณาการไปให้ และในที่สุดเมื่อได้เสด็จไปถึง เมืองลักนี เมืองกู่ พระองค์ก็ได้พบสถานที่เหมาะสมที่เจ้ตัมดอย (ชไลเทพ) จึงได้สถาปนาเมืองนี้เป็นเมืองหลวงถาวรในปี พ.ศ. 1795 ทรงปกครองราชอาณาจักรแห่งนี้เป็นเวลา 18 ปี และเรียกราชอาณาจักรของพระองค์ว่า เมืองทุนสุนคำ (แปลว่า ดินแดนที่เต็มไปด้วยสวนทอง หรือ ดินแดนผลไม้ทอง) ซึ่งมีอาณาเขตไปไกลจรดภูเขาปาดไก่ และพระองค์ได้เสด็จสวรรคตเมื่อพระชนมายุ 77 พรรษา หรือในปี พ.ศ. 1811 • กษัตริย์เสือก่าฟ้า เป็นผู้นำอารยธรรมเกษตรกรรมปลูกข้าวมาสู่อัสสัม พร้อมกับได้ทรงสร้างระบบคูคลองและระบบชลประทานในลุ่มแม่น้ำนอนติลูที่เหมาะแก่การเพาะปลูก ก่อนหน้าที่กษัตริย์เสือก่าฟ้าจะเดินทางเข้ามาในอัสสัมนั้น ประชาชนในดินแดนแถบบี้ทำการเกษตรแบบเผาป่าแบบเลื่อนลอยและปลูกข้าวในนาดอน พระองค์ได้ทำการปรับปรุงดินแดนรกร้างว่างเปล่าให้เป็นพื้นที่เหมาะแก่การเพาะปลูก ด้วยเหตุนี้จึงส่งผลให้เกิดผลิตผลในทางการเกษตรอย่างไม่มีขีดจำกัด นอกจากนั้นแล้วพระองค์ก็ยังทรงนำการไถนาแบบใช้ควายตัวเดียวลากไถมาใช้ในอัสสัมนี้เป็นบุคคลแรกอีกด้วย • ศิลปะการทอผ้า ก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่ชาวไทอาหมที่นำโดยกษัตริย์เสือก่าฟ้านำมาแนะนำแก่ประชาชนในอัสสัม พวกไทอาหมได้ให้ความสนใจเป็นพิเศษในการปลูกหม่อนเลี้ยงไหมให้เป็นอุตสาหกรรมในครัวเรือน โดยพวกผู้หญิงไทอาหมจะมีบทบาทสำคัญในเรื่องการปลูกหม่อนเลี้ยงไหมนี้ พวกผู้หญิงไทยอาหมมีความชำนาญในศิลปะการทอผ้ามาก สามารถทอผ้าชนิดเศษที่เรียกว่ากะบะ (ผ้ากฐิน) ได้เสร็จภายในคืนเดียวนับตั้งแต่ทำการปั่นด้ายไปจนถึงทอเป็นผ้า ท่านมหาตมคานธี รัฐบุรุษของอินเดีย ก็เคยมาเยี่ยมชมการทอผ้าของผู้หญิงไทอาหมในระหว่างการเยือนอัสสัมเมื่อปี พ.ศ. 2466 และกล่าวว่าพวกผู้หญิงสามารถทอผ้าด้วยกี่กระตุกได้สวยงามมาก • สาเหตุการล่มสลายของราชอาณาจักรอาหม • สาเหตุที่ทำให้เกิดการล่มสลายของราชอาณาจักรอาหมนั้น เกิดจาการแตกแยกและต่อสู้กันของหมู่อำมาตย์ในตอนช่วงท้ายของราชวงศ์และเกิดการปะทะกันทางศาสนา ระหว่ากลุ่มที่เชื่อในศาสนาฮินดูที่เผยแพร่ลัทธิไวษณะในอัสสัม จนลุกลามใหญ่โตจนกลายเป็นการจลาจลภายในราชอาณาจักรที่เรียกว่ากบฏโมอาโมเรียน (Moamorian Rebellion) ซึ่งส่งผลให้เกิดความอ่อนแอทั้งทางด้านอำนาจทางการเมือง โครงสร้างทางสังคมและเศรษฐกิจของราชอาณาจักร และได้ส่งผลต่อไปทำให้เกิดความไร้ความสามารถของกองทัพอาหมที่จะทำการต่อต้านการรุกรานของต่างชาติโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือจากการรุกรานของพม่า • การสิ้นสุดของอาณาจักรอาหม • อำนาจของราชอาณาจักรอาหมเสื่อมลงในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 18 เมื่อเมืองหลวงของอาณาจักรอาหมถูกยึดในระหว่างเหตุการณ์การกบฏโมอาโมเรีย ต่อมาในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 กองทัพพม่าได้เข้ามารุกรานราชอาณาจักรอาหมและได้ตั้งกษัตริย์อาหมที่เป็นเพียงหุ่นของพม่า เมื่อพม่าพ่ายแพ้อังกฤษในสงครามอังกฤษ-พม่า ซึ่งส่งผลให้มีการลงนามในสนธิสัญญายันดาโบ(Treaty of Yandabo) ในปี พ.ศ. 2369 ทำให้อังกฤษผนวกราชอาณาจักรอาหมไปเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนในบริติชอินเดียและเป็นการสิ้นสุดความยิ่งใหญ่ของราชอาณาจักรอาหมตั้งแต่บัดนั้นจนกระทั่งถึงบัดนี้ • เมื่อสนธิสัญญายันดาโบ (Teaty of Yandabo) ระหว่างอังกฤษกับพม่ามีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2369 ความรุ่งเรืองมาเป็นเวลา 600 ปีของการปกครองของราชอาณาจักรอาหมก็ได้ดับวูบลง และอัสสัมได้สูญเสียอำนาจอธิปไตยของตนเองไป โดยอัสสัมพร้อมด้วยรัฐทางตะวันออกเฉียงเหนืออีก 2-3 รัฐก็ได้ตกไปอยู่ภายใต้การปกครองของอังกฤษจวบจนกระทั่งถึงวันที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2490 เป็นวันที่อินเดียได้รับการปลดปล่อยให้ได้รับเอกราชจากอังกฤษ
ตามรอยคนไทยในอัสสัม SpiritofASIA (2)
• ชุมชนไทหมู่บ้านน้ำผาเก (Namphake) ในรัฐอัสสัม • คนไทน้ำผาเก คือพวกไทกลุ่มเดียวกับที่อพยพมาพร้อมกับเจ้าฟ้าหลวงเสือก่าฟ้า ปฐมกษัตริย์ของราชวงศ์อาหม แต่เดิมอาศัยอยู่ที่เมืองดอนสวนคำ แต่พอครั้นอังกฤษเข้ายึดครองเมืองนี้แล้ว ก็พากันอพยพมาสร้างหมู่บ้านที่นำผาเก่ • หมู่บ้านน้ำผาเก (Namphake) อยู่ในเมืองนหารกาติยะ (Naharkatiya) รัฐอัสสัม เป็นหมู่บ้านของชุมชนไทผาเก่ (Tai Phake) เป็นชุมชนที่มีตำนาน ประเพณีและวิถีชีวิตที่แตกต่างจากชุมชนของชนเผ่าอื่น อยู่ห่างจากเมืองนหารการติยะ 6 กิโลเมตร ห่างจากเมืองดิบรูคารห์ (Dibrugarh) 37 กิโลเมตร ตั้งอยู่บนฝั่งแม่น้ำบุรีดิฮิง มีบ้านเรือนรวมกันประมาณ 150 หลังคาเรือน (ประมาณ 5 พันคน) • ภาษา คนไทน้ำผาเกพูดได้สองภาษา คือ ภาษาไทและภาษาอัสสัม • ศาสนา นับถือศาสนาพุทธ มีวัดประจำหมู่บ้าน มีการถวายอาหารและสบงจีวรแก่พระสงฆ์ มีพิธีทอดกฐิน เวลาเกิดความขัดแย้งกันของคนในหมู่บ้าน จะไม่ไปแจ้งตำรวจให้จัดมาจัดการ แต่จะไปหาพระเพื่อให้พระมาช่วยไกล่เกลี่ยข้อพิทาทระหว่างกัน • การแต่งกาย ผู้หญิงไทผาเก นิยมแต่งตัวแบบชาวไทใหญ่ คือจะแต่งตามวัย วัยเด็กหญิง หญิงสาว หญิงชรา จะแต่งคนละแบบกัน แต่โดยรวมก็คือจะแต่งกายด้วยการสวมผ้าซิ่นยาวกรอมเท้า เสื้อทรงกระบอก โพกผ้า ส่วนผู้ชายก็สวมโสร่งและสวมเสือแขนยาว เสื้อผ้าที่สวมใส่เป็นเสื้อผ้าที่ทอใช้กันเอง • ลักษณะการสร้างบ้าน บ้านของชุมชนไทผาเก มีลักษณะพิเศษ คือ เป็นบ้านทำด้วยไม้ไผ่ผสมไม้จริง ใต้ถุนสูง ซึ่งเหมาะกับพื้นที่ที่น้ำท่วมถึง ในบริเวณพื้นที่ปลูกบ้านจะมีที่ดินสำหรับปลูกผัก ทำสวนครัว และสวนดอกไม้ • วัฒนธรรมการกิน ชาวไทน้ำผาเก กินข้าวสวย หุงข้าวกิน เมื่อเกิดเจ็บป่วยก็ไม่ยอมพึ่งยาแผนปัจจุบันแต่จะใช้ยาแผนโบราณประเภทสมุนไพร • สำหรับในการเลือกคู่ครอง ชุมชนน้ำผาเก นิยมแต่งงานกันระหว่างชายหญิงชุมชนเดียวกัน แต่ก็ไม่ถึงกับมีกฎห้ามมิให้แต่งงานกับคนชุมชนอื่น
ตามรอยคนไทยในอัสสัม SpiritofASIA (3)
• วัดพระพุทธศาสนาบ้านน้ำผาเก (Namphake Buddhist Monastery) • วัดน้ำผาเก (Namphake village) เป็นวัดที่มีความสวยงามมาก ในวัดมีศูนย์ฝึกกัมมัฏฐาน มีบรรยากาศร่มรื่นเป็นที่สัปปายะสำหรับผู้ฝักใฝ่ทางธรรม ในแต่ละปีจะมีนักท่องเที่ยวแวะเวียนไปเยือนอยู่เสมอ ที่ตั้งของวัดอยู่ไม่ไกลจากหนองน้ำเมืองจิริงตา ( Nong Mungchiringta) เสาหินพระเจ้าอโศก (Ashoka Pillar) และบ้านโบราณของชาวไทอาหม • สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ เคยเสด็จไปเยือนหมู่บ้านแห่งนี้ในปี พ.ศ. 2552 และได้ทรงสนทนากับชาวบ้านด้วยภาษาไทย ปรากฏว่าภาษาไทอาหมและภาษาไทยสมัยใหม่ของประเทศไทยพอที่จะใช้สื่อสารเข้าใจกันได้ • ท่านเจ้าอาวาสรูปปัจจุบันของวัดพระพุทธศาสนานำผาเก่ ชื่อว่า ท่านคยานลาล มหาเถระ (Gyanlal Mahathera) เมื่อแรกสร้างวัดในปี พ.ศ. 2393 ในโบสถ์มีพระพุทธรูปเพียง 2 องค์ แต่ปัจจุบันมีพระพุทธรูปมากถึง 230 องค์ พระพุทธรูปเหล่านี้มาจากประเทศไทย ประเทศพม่า และประเทศศรีลังกา • ท่านเจ้าอาวาสเล่าว่า ชาวไทอาหมที่อยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้เป็นพวกที่อพยพมาจากประเทศพม่าในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 18 เป็นพวกที่รักสันติ เมื่อเกิดข้อพิพาทระหว่างกัน ก็จะให้ท่านเจ้าอาวาสวัดทำหน้าที่ตัดสินและคำตัดสินของท่านก็ได้รับการยอมรับจากชาวบ้านทุกคน
เที่ยวอัสสัม