• หน้าแรก • ทัวร์โปรโมชั่น • ท่องเที่ยว 77 จังหวัด • ใบอนุญาตเลขที่ 11/5028 • ติดต่อเจ้าหน้าที่ออฟฟิต • รางวัลจากการท่องเที่ยว • ติดตามข่าวสารของเรา

• ภูเขาสี่ดรุณี ซื่อกู่เหนียงซาน • เมืองซินตูเฉียว ทุ่งหญ้าถ่ากง • มู่เก๋อฉั้ว ทะเลสาบเจ็ดสี • ไห่โหลวโกว น้ำแข็งพันปี • ลารุงการ์ เมืองเซอต๋า • เต้าเฉิง เมืองสรวงสวรรค์ • ย่าติง แชงกรีล่าแห่งสุดท้าย • เมืองตันปา หุบเขาสาวงาม • ต๋ากู่ปิงชวน อุทยานสวรรค์ • ซงผิงโกว ทะเลสาบเปลี่ยนสี • เมืองเดียนเบียนฟู • เมืองมกโจว • เมืองไมโจว • มณฑลซานซี

• พม่า ประเทศพม่า • พุกาม • มัณฑะเลย์ • ภาษาพม่า • ลาว ประเทศลาว • ภาษาลาว • หลวงพระบาง • ทุ่งไหหิน เชียงขวาง • ประเทศเวียดนาม • ทัวร์เวียดนาม • เที่ยวเวียดนาม • ภาษาเวียดนาม • นครวัด • ภาษาเขมร • กัมพูชา เที่ยวกัมพูชา • ประเทศเนปาล • ทัวร์เนปาล • เที่ยวเนปาล • ประเทศเกาหลี • เที่ยวเกาหลี • ภาษาเกาหลี • ประเทศภูฏาน • วัดทักซัง • ระบำภูฏาน • บาหลี • บุโรพุทโธ • เกาะบาหลี • ประเทศอินเดีย • พุทธคยา • แคชเมียร์ • ทัวร์อินเดีย • ประเทศศรีลังกา • ระบำศรีลังกา • วัดพระเขี้ยวแก้ว • ประเทศตุรกี • ทัวร์ตุรกี สุเหร่าสีฟ้า • เที่ยวตุรกี อิสตันบูล • ประเทศอียิปต์ • มหาพีระมิดกีซ่า • อารยธรรมอียิปต์ • ปักกิ่ง • ฉงชิ่ง • ซีอาน • จิ่วจ้ายโกว • จางเจียเจี้ย • ไต้หวัน • อุทยานทาโรโกะ • ทะเลสาบสุริยันจันทรา • ประเทศมาเลเซีย • ท่องเที่ยวมาเลเซีย • เก็นติ้งไฮแลนด์ • มาเลเซีย มะละกา • อิหร่าน • ประเทศอิหร่าน • จัตุรัสอิหม่าม • โมร็อกโก • เมืองเฟส (Fes) • พระราชวังบาเฮีย • โครเอเชีย • อุทยานพลิตวิเซ่ • สโลวีเนีย

• แม่ฮ่องสอน • ปางอุ๋ง • ทุ่งดอกบัวตอง • ถ้ำแก้วโกมล • จังหวัดน่าน • ดอยภูคา • ดอยตุง • พระธาตุดอยตุง • ดอยอ่างขาง

• น้ำตกลงรู • ดงนาทาม • สามพันโบก

• กาญจนบุรี • ประจวบคีรีขันธ์ • ราชบุรี • อยุธยา

• ชลบุรี • ระยอง • จันทบุรี • ตราด

• กระบี่ • ชุมพร • ตรัง • พังงา • ระนอง • สตูล

• วิหารไทลื้อ วัดหนองแดง ตั้งอยู่ บ้านหนองแดง หมู่ที่ 1 ต.เปือ อ.เชียงกลาง จ.น่าน มีเนื้อที่ 15 ไร่ 3 งาน 73 ตารางวา ไดรับอนุญาตให้สร้างวัด พ.ศ. 2330 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา วันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2365 กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน ตามประกาศในราชกิจจานุเบกษา และแสดงของเขตเล่มที่ 98 ตอนที่ 177 วันที่ 27 ตุลาคม 2524 สร้างก่อนได้รับอนุญาตให้สร้างมาแล้วหลายปี นามเจ้าอาวาสผู้สร้างได้แก่ พระธรรมวงศ์ ครูบานาย ครูบาอาณา และผู้ก่อสร้างพระประธารองค์ปัจจุบัน คือ ครูบาสิทธิการ อันเป็นที่มาของนามสกุล “สุทธการ” ของชาวบ้านหนองแดงปัจจุบัน • การบูรณะ บูรณะมาแล้วหลายครั้ง ที่พอจำได้ บูรณะครั้งแรกประมาณปี พ.ศ. 2492 ครั้งที่สอง วันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2538 โดยพระครูนันทชัยคุณ เจ้าคณะอำเภอเชียงกลาง เป็นวัดลักษณะสถาปัตยกรรมแบบไทลื้อสร้างมากว่า 200 ปี สิ่งที่น่าสนใจ ภายในวัด มีดังนี้ • ฐานชุกชี ที่ประดิษฐ์องค์พระประธานเป็นลักษณะแท่นยกสูง ก่อฐานแบบชาวบ้าน พันรอบด้วยนาคเรียกว่า นาคบัลลังก์ เพราะเลื้อยพันรอบองค์พระประธานตวัดหางสู่เบื้องบน ดูงดงามตามฝีมือของช่างชาวบ้าน • ลักษณะสถาปัตยกรรม มีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ไม่เหมือนใคร มีหลังคาที่ชันมาก เพื่อระบายน้ำฝนได้อย่างรวดเร็ว • จิตรกรรมฝาผนัง ด้านหลังของฐานชุกชีที่ก่อเป็นอิฐเรียงทรงสูงเป็นผนัง จะมีรูปเขียนเป็นจิตรกรรมเกี่ยวกับเรื่องพระโพธิสัตว์ และเรื่องทศชาติชาดก น่าศึกษาติดตาม เพราะเป็นลักษณะพิเศษของงานสถาปัตยกรรมพื้นบ้านแบบไทลื้อที่น่าสนใจ • ช่อฟ้า มีความเป็นเอกลักษณ์ที่น่ายกย่องของชาวไทลื้อ ลักษณะของช่อฟ้าจะเกิดจากความนับถือหงส์และช้างที่ชาวไทลื้อถือว่าเป็นสัตว์ชั้นสูงมาจากสรวงสวรรค์ ช่างจึงนำเอาลักษณะรูปแบบของช้างและหงส์มารวมเป็นตัวเดียวกัน โดยให้ส่วนศีรษะเป็นช้างส่วนตัวเป็นหงส์ แกะด้วยไม้สักทอง มีชื่อเรียกว่า “นกหัสดีลิงค์” • ใบระกา เป็นลักษณะพิเศษที่ช่างฝีมือท้องถิ่นได้ทำขึ้นโดยทำเป็นแผ่นไม้เรียบๆ แต่ฉลุลวดลายอ่อนช้อยต่อเนื่องกันลงกลางแผ่นไม้ด้านนอก • เชิงชาย มีลวดลายฉลุเป็นแผ่นไม้นำมาเรียงต่อเนื่องกันเป็นแบบลวดลายน้ำหยาด มีลักษณะสวยงาม ซึ่งเป็นลวดลายเฉพาะของชาวไทลื้อ • วัสดุมุง มุงด้วยกระเบื้องไม้ที่เรียกว่า แป้นเกล็ด ทั้งนี้เพราะไม้เป็นวัสดุท้องถิ่นหาได้ง่ายราคาถูก และช่างมีความชำนาญในการทำโดยตัดไม้เป็นแผ่นๆ ด้านบนเป็นแนวตรง ด้านล่างเป็นทางมน วัสดุที่ใช้ยึดกระเบื้องไม้ติดกับไม้ระแนงคือ เดือยไม้ • หน้าบัน ออกแบบเป็นลวดลายไม้ที่มาจากลายดอกธรรมชาติแล้วนำมาจัดเว้นช่องไฟ จัดระยะได้อย่างเหมาะสม งดงาม โดยจัดเป็นช่องเท่าๆกัน มีดอกไม้กำลังบานอยู่ตรงกลาง และมีแผ่นกระจกเงาติดอยู่ตรงกลางหน้าบันพอดี ซึ่งเชื่อว่าคือสิ่งสะท้อนความชั่วร้ายไม่ให้กล้ำกรายเข้ามาภายใน และใช้ประดับตกแต่งเพื่อให้เกิดความสวยงาม • ฝ้าเพดาน แต่เดิมทางภาคเหนือจะไม่มีฝ้าเพดาน แต่ต่อมาในสมัยรัตนโกสินทร์ ได้มีการใช้ฝ้าเพดานเข้ามาเป็นส่วนตกแต่งภายในให้ดูสง่างามขึ้น ฝ้าเพดานจะมีลวดลายจากธรรมชาตินำมาตกแต่งเป็นช่องๆ เว้นระยะช่องไฟได้อย่างถูกต้อง และลวดลายยังกลมกลืนกับลายเสา ซึ่งเมื่อดูแล้วทำให้เกิดความศรัทธาและศักดิ์สิทธิ์ • ธรรมาสน์ ฐานเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสก่อสร้างติดกับพื้นเคลื่อนที่ไม่ได้ สร้างด้วยอิฐถือปูนมีลวดลายปูนปั้นทั้ง 4 ด้าน ส่วนกลางโล่งมีฝาปิดสามด้าน อีกด้านเป็นประตูให้พระสงฆ์ขึ้นไปนั่งเทศน์ แกะสลักเป็นลายดอกไม้เครือเถาประดับหลังคาของธรรมาสน์จะทำเป็นชั้นๆ ตามความเชื่อและการนับถือ เปรียบเสมือนวิมานที่เป็นชั้นๆ นอกจากนั้นยังลดความรู้สึกอึดอัดและความหนักลงส่งผลไม้เกิดความงดงามตามมา หลังคาซ้อนกันนี้ยังสามารถป้องกันเสียงสะท้อนโดยสร้างหลังคาให้สูง มีช่องอากาศตรงกลางระหว่างฝ้าเพดานกับหลังคา ซึ่งจะช่วยการระบายถ่ายเทความร้อนได้ดี • สัตตภัณฑ์ เป็นแบบชั้นบันได ราวบันไดจะทำเป็นรูปนาค สลักลายข้าง และประดับด้วยกระจกที่ชั้นบันไดอย่างวิจิตร ตรงผนังด้านบนสุดสลักลายเครือเถาสวยงาม • หน้าต่าง เดิมช่องหน้าต่างจะเจาะช่องเล็กๆ แคบมากเพราะผนังอิฐก่อแบบโบราณไม่มีเสารับน้ำหนัก แต่น้ำหนักทั้งหมดลงที่ฐานด้วยผนังหนานี้ เรียกว่า “ระบบผนังรับน้ำหนัก” ซึ่งเป็นวิธีเก่าแก่ดั้งเดิมของช่างชาวล้านนา จึงเจาะผนังกว้างๆไม่ได้ เพราะจะเสียกำลังในการรับน้ำหนัก การปล่อยให้แสงสว่างเข้ามายังองค์พระประธานแต่น้อย เป็นความรู้สึกอย่างหนึ่งที่ผู้สร้างต้องการให้แสงสว่างลอดส่องเข้ามาพุ่งตรงไปที่พระประธานเท่านั้น เพื่อเพิ่มความศักดิ์สิทธิ์แก่องค์พระปฏิมาจะได้เกิดสมาธิที่แน่วแน่แก่ผู้ที่เข้าไปกราบไหว้ เคารพบูชา • ประตู ประตูมีขนาดกว้าง 1.50 เมตร มีบานเปิด ปิด ที่บานประตูจะใช้บายพับยึดแต่จะใช้เดือยไม้ที่ติดกับบานสวมเข้าไปในวงกบทั้งบนและล่าง ลักษณะวงกลเป็นแผ่นไม้ขนาดใหญ่หนา 3 นิ้ว กว้าง 50 เซนติเมตร แกะสลักเป็นลวดลายดอก • ผนัง ก่อด้วยอิฐหนา 0.50 เมตร เพื่อให้ทำหน้าที่เป็นกำแพงรับน้ำหนักโครงสร้างของหลังคาให้มีความมั่นคง แข็งแรงทนทาน อันหมายถึงความเจริญทางศาสนาพุทธที่มั่นคง รวมทั้งทำให้บรรยากาศภายในอุโบสถอบอุ่น • เสา บริเวณผนังจะไม่มีเสา เพราะอาศัยกำแพงรับน้ำหนักขึ้นมาแทน แต่จะก่อเสาหรอกขึ้นเพื่อจะทำให้ดูแล้วผนังไม่เรียบไม่ขัดสายตาของผู้ดู ส่วนภายในจะมีเสาไม้ขนาด 0.50 เมตร ซึ่งเป็นเสากลมที่มีขนาดใหญ่ขึ้นไปรับโครงหลังคาที่อยู่สูงที่กำแพงรับน้ำหนักไท้สามารถขึ้นไปรับได้ และตกแต่งให้ดูสวยงาม ด้วยลวดลายจากธรรมชาติเป็นเครือเถาและดอกไม้ต่างๆ • ลวดลายประดับ ตกแต่งที่ฐานชุกชี ธรรมาสน์ อาสนสงฆ์ หน้าบัน ปั้นลม และเชิงชายต่างๆ เป็นการทำงานของช่างไทลื้อแบบดั้งเดิม ผสมผสานกับความเชื่อและตำนานพื้นบ้านลายพื้นบ้านเดิมมักจะได้มาจากธรรมชาติ และพิธีกรรมพื้นบ้าน เช่น ลายหัวเสาประตูทางเข้าที่ได้มาจากการประดับตกแต่งพิธีบายศรีรับขวัญ เป็นรูปกระทงใบตองซ้อนๆ กันหลายๆ ชั้น โดยจะเอามาเพียงชั้นเดียวทำเป็นรูปแบบลายหัวเสาที่กำแพงเตี้ยทางเข้าหน้าวัด เป็นต้น • คันทวย มีการแกะสลักจิตนาการลวดลายเถาวัลย์ รูปสัตว์ในป่าหิมพานต์ด้วยปริศนาธรรมอย่างน่าสนใจ อันแสดงให้เห็นถึงความเจริญทางด้านคุณธรรม จริยธรรมของคนโบราณ • รูปทรง จะมีลักษณะที่ดูเตี้ยทึบหลังคาทรงสูง แต่ทั้งนี้เมื่อได้เข้าไปในวิหารจะรู้สึกว่าอากาศถ่ายเทดี อากาศเย็น มีแสงสว่างเข้ามาสะท้อนกับพระประธาน และลวดลายต่างๆ ที่เป็นสีทอง ทำให้เกิดแสงสะท้อนเกิดความขลังศักดิ์สิทธิ์และความศรัทธาของผู้ที่ได้พบเห็น • ขอบเขต มีถนนตัดผ่านเข้าออกภายในวัด สะดวกภูมิทัศน์โปร่งโล่ง มีเจดีย์เป็นแกนสำคัญของวัดหนึ่งองค์ มีต้นโพธิ์อายุหลายร้อยปี • โบราณสถานวิหารไทลื้อวัดหนองแดง เป็นสถาปัตยกรรมแบบไทลื้อที่หาดูได้ยากยิ่งในปัจจุบัน และเป็นวิหารไม้รุ่นสุดท้ายที่คงรูปทรงเดิมที่ยังหลงเหลือของร่องรอยของช่างโบราณรุ่นเก่าอยู่.....วิหารนี้จึงนับว่าเป็นสิ่งที่ควรอนุรักษ์ไว้สืบไป......